Η γαμήλια τελετή εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον τέταρτο αιώνα. Τότε οι άνθρωποι πίστευαν ότι ένας γάμος που δεν έλαβε μια εκκλησία ευλογία δεν θεωρήθηκε πραγματικά γάμος, αλλά ήταν η λεγόμενη συμβίωση, η οποία ήταν παράνομη. Δηλαδή, αποδεικνύεται ότι μόνο ο γάμος στην εκκλησία έδωσε στον γάμο μια νόμιμη πραγματικότητα. Για να εκτελέσετε το μυστήριο του γάμου σήμερα, ο γάμος πρέπει πρώτα να εγγραφεί σε κρατικά σώματα και μόνο μετά από αυτό μπορείτε να πάτε στην εκκλησία για τη χάρη του Θεού, η οποία θα αγιάσει την οικογενειακή ένωση των νεόνυμφων (μπορείτε να διαβάσετε για τα σημάδια και τις τελετές του γάμου εδώ).
Στην αρχαιότητα, μόνο ο ιερέας εκ μέρους της νύφης ή του γαμπρού είχε το δικαίωμα να κάνει το μυστήριο του γάμου. Και ο γάμος πραγματοποιήθηκε υπό τους μάρτυρες των νεόνυμφων, οι οποίοι, όπως τώρα, διαβεβαίωσαν την πράξη της εγγραφής του γάμου με υπογραφές σε ένα βιβλίο ειδικά σχεδιασμένο για το σκοπό αυτό. Αυτή η τάξη ιδρύθηκε στις ρωσικές εκκλησίες το 1802.
Προς το παρόν, ο γάμος στην εκκλησία πραγματοποιείται παρουσία συγγενών και συγγενών, αν και πριν οι γονείς των νέων δεν είχαν το δικαίωμα να παρευρεθούν σε αυτήν την εκδήλωση, καθώς η παρουσία τους προκάλεσε τις απόψεις των ανθρώπων ότι ο γάμος είναι αναγκασμένος.
Σύμφωνα με τους καθιερωμένους κανόνες, οι γάμοι στην εκκλησία δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν κατά τη διάρκεια όλων των νηστειών, το Σάββατο και την παραμονή των ιερών εορτών. Πρέπει να γνωρίζετε ότι η εκκλησία δεν επιτρέπει περισσότερους από τρεις γάμους και δεν ευλογεί το γάμο όπου ένας ή και οι δύο γάμοι θεωρούν τους εαυτούς τους άθεους. Επίσης, η εκκλησία δεν θα πραγματοποιήσει γαμήλιο μυστήριο εάν οι νεόνυμφοι ήρθαν στην εκκλησία μόνο κατόπιν αιτήματος των γονέων ή άλλων συγγενών τους, καθώς και όταν ένας από τους νεόνυμφους δεν βαφτίστηκε ή αρνείται να βαφτιστεί πριν από την τελετή του γάμου απευθείας στην εκκλησία ή στην ίδια την εκκλησία.
